De oorsprong van... Driekoningen

De oorsprong van dit Christelijke feest ligt bij de Drie Wijzen, Caspar, Melchior en Balthasar, die de ster vanuit het Oosten volgden om het pasgeboren kindje Jezus te vinden in Bethlehem. Op 25 december wordt de geboorte van Jezus gevierd en op 6 januari herdenkt men de aanbidding der wijzen, de bekendmaking van het bestaan van Jezus aan de wereld. Het feest wordt zowel door protestanten als katholieken gevierd.

In België en Nederland gaan kinderen (en soms volwassenen) zingen op 6 januari. Ze zijn dan vaak verkleed als de drie Koningen of Wijzen uit het Oosten. Soms is één van de kindjes zwart geschilderd. Het attribuut om Driekoningen te gaan zingen is een ster. Meestal een gewone ster op een stok, bekleed met goudkleurig papier of goud geschilderd. Diegenen die een handige papa of opa hebben, dragen een luxe-exemplaar met een touwtje en een mechanisme dat de ster doet draaien. Soms hebben de kinderen ook lampionnen bij. Dit gaat terug op een heidens gebruik, want licht verjoeg de boze geesten.

De zangers gaan van deur tot deur en zingen het volgende liedje:

Driekoningen, driekoningen,

Geef mij een nieuwe hoed,

Mijnen ouwe is versleten

Ons moeder mag het niet weten,

Ons vader heeft het geld op de rooster geteld.

Ook de Driekoningentaart maakt deel uit van de traditie. Deze platte frangipanetaart met kroon op ziet men na Nieuwjaar bij de bakker en in supermarkten verschijnen. Volgens sommigen zou de traditie van de frangipanetaart afkomstig zijn uit het Franse Pithivier. Koning Karel IV werd er gevangen genomen in het bos van Orléans door een bende Hugenoten.

Toen deze hun vergissing inzagen, boden ze de koning de plaatselijke specialiteit aan, een bladerdeegtaart met paté. Koning Karel IV vond deze lekkernij zo bijzonder dat de maker koninklijk patissier werd benoemd.

Later werd de paté vervangen door een amandelcrème en werd een boon in de taart gedaan. Soms is het een gewone amandelnoot, maar steeds vaker wordt het een stenen figuurtje.

De taart wordt opgesneden in evenveel stukken als er mensen aan tafel zitten. Iedereen krijgt een stuk. Vind je in je stuk de boon, dan krijg je de kroon en ben je de koning of de koningin van de dag! In Frankrijk gaat men zelfs nog een beetje verder. Men snijdt de taart in evenveel stukken als er mensen aan tafel zitten. Dan kruipt het jongste kind onder de tafel. De gastheer of -vrouw schept een stuk taart op en het jongste kind beslist van onder de tafel, zonder te kijken, voor wie het opgeschepte stuk taart is. Het gaat zo door tot de hele taart verdeeld is.

Op deze manier kan men niet vals spelen, want het is een onschuldig kind dat de taartstukken heeft verdeeld. Diegene die de boon vindt, wordt koning of koningin. Met een kus mag hij dan zijn koningin of koning kiezen.

Ontdek het recept van een echte Driekoningentaart