De Biersommelier - De O van Organic
De gewone Moinette is lekker gehopt, redelijk zwaar van alcoholvolume maar heeft dat typische Dupont-dna: wat lactisch aroma, maar beendroog in de afdronk. Volmondig ook. Laat de bio-versie, gemaakt met bio-mout en bio-hop het daar dan toch wat laten afweten. Op zuiver smaakgebied is het geen vooruitgang, wel integendeel. En het is vooral de hop, toch het handelsmerk van de brouwerij, die het verschil maakt. Voor de normale gebruikt men Kent goldings, voor de bio-versie een bio-hop uit Hallertaü. De normale heeft die typisch droge afdronk, de bio smaakt wat voller, maar heeft niet die droogheid. De aankoopprijs van de bio-grondstoffen bedraagt gemakkelijk het dubbele, iets wat de brouwer niet volledig kan doorrekenen in zijn prijs. Maar er is nu eenmaal een publiek voor. En een distributieapparaat: Bioplanet, de bio-keten van Colruyt, waar je o.a. Moinette maar ook Leireken terugvindt.
Leireken is een interessant project van ex-brouwer Leo De Smedt ( ex-Affligem), die een nieuwe lijn van biobieren opzette onder de merknaam Leireken. Hij startte met drie bieren, Boekweit Blond en Bruin en Witte Spelt. Boekweit en Spelt zijn ruwe granen die op arme gronden worden geteeld, maar geen pesticiden behoeven. Ze zijn dus van nature bio. Later ontwikkelde Leo nog een Leireken Wilde Vruchten en zijn laatste aanwinst is een Leireken Lager, een volledig biologisch pilsbier dat op smaakvlak zelfs doorwinterde kleppers als Stella, Maes en Jupiler naar huis stuurde in een blindproeverij die vorig jaar georganiseerd werd door het blad Bierpassie Magazine.
Dat de Amerikanen gek zijn op organic beers, getuigt de belangrijke export van bio-Belgische bieren. Verschillende brouwers werken nu aan een bio-versie en sommigen gaan nog verder door bv. een glutenvrij bier te maken waar ook diabetici volop van kunnen genieten ( Huyghe uit Melle brouwt bijvoorbeeld in opdracht een Mongozo Glutenvrij Premium Pils, overigens winnaar van de hogervermelde blindproeverij).
Bij Dupont is de bio-productie al 20% van het totaal, maar ze zijn er dan ook al twintig jaar mee bezig. En makkelijk is het allemaal niet, want het bedrijf krijgt jaarlijks een serieuze audit vanuit Europa en zelfs van de Amerikaanse importeur. Om het bio-label te krijgen zijn er ook heel wat paperassen en plichtplegingen opgelegd door de overheid. Het weerhoudt nog heel wat kleine brouwers om door die fase te gaan, maar dat het biobier toekomst heeft, daar bestaat geen twijfel over.