De Biersommelier - De V van Verduiveld lekkere bieren
Het typische aan deze bierstijl is zijn onschuldig uiterlijk: gebrouwen met pilsmout, doet een mooi uitgeschonken zware blonde denken aan pils, omwille van zijn bleke kleur. Maar vele buitenlanders zijn al in deze val getrapt, en moesten na het drinken van vijf-zes Duvels afgevoerd worden. Het zijn immers hoge gistingsbieren met behoorlijk sterke alcoholgraad, zo rond de acht en half. En dus zijn het stalen vuisten in een fluwelen handschoen, niet alleen zien ze er onschuldig uit, maar ze drinken ook nog eens heel vlot. Ze hebben iets van een Poire Williams, moeilijk uit te drukken, fruitig, droog, bitter, met een soort dash of spritz op de tong. Ijskoud te serveren, ook dat is de boodschap, en dit bevordert nog het doordrinken.
Ik ken leden van de Duvelclub die er op een avondje wel een tiental kunnen wegzetten. Mijn goede vriend kaasmeester Michel Van Tricht kan er ook weg mee. Hij leerde me terug Duvel drinken. Maar er zijn – in het kielzog van de beroemde blonde uit Breendonk- nog een hele rist duvelachtigen of verduivelden, ik noem ze even op: Brigand, Deugniet, Hapkin, Judas, Lucifer, Piraat, Satan, Sloeber…en ik durf er ook het momenteel zeer succesvolle bier Omer bij zetten, al heeft dat bier iets meer fruitigheid dan de klassieke, droge Duvel. Het is het enige bier waar brouwer Michel Moortgat rekening mee houdt, en eigenlijk is hij blij dat er eindelijk wat serieuze concurrentie komt, de vorig opgenoemde bieren hebben het eigenlijk nooit in dit landje gemaakt, wel sommigen in de export.
Oorsprong van Duvel
Tot in 1970 werd er in Breendonk een donkere, Scottish ale gebrouwen, onder de naam Victory Ale, naar de overwinning in Wereldoorlog II genoemd. Maar door het grote succes van de bleke pilsbieren verving Moortgat deze Scottish ale door een gouden tegenhanger. Of beter gezegd: een bleke. Want als je voldoende pilsmouten gebruikt krijg je die kleur, en dat wilden ze, ook de kenmerkende zuivere ‘body” van het bier is hier het gevolg van. De droogheid kwam van de beste hop ter wereld, de Saaz hop uit Bohemen. Toen een van de brouwers het voor de eerste keer proefde zei hij ‘ dit is een duivels biertje’. De rest is geschiedenis. De bierstijl was geboren. Ook het glas is ondertussen een icoon geworden, en er wordt druk mee geexperimenteerd in kunstmiddens. Zo tekende Arne Quinze dit jaar nog een prachtige versie van het beroemde Duvel-glas. Zelden heeft een glas zulke belangrijke rol gespeeld in de ontwikkeling van een biermerk. Er is ook een speciale inschenktechniek voor nodig: aan de randen voorzichtig inschenken, dan voluit in het midden de rest van het flesje zodat het schuim tot net onder de rand komt. En het bezinksel? Daar mag je mee doen wat je wil, vroeger raadde men aan het in de fles te laten ( voor het oog), maar het mee opdrinken tot de laatste druppel is meer mijn ding: zo krijg ik de allerbeste gistsmaken mee en een extra portie vitamine B, goed voor de huid!