Beaujolais Nouveau: toch maar links laten liggen?

Tip 1: De jaren van de hype

Wij kunnen het ons nog nauwelijks voorstellen, maar de lancering van de Beaujolais Nouveau – ook wel eens Beaujolais Primeur gedoopt –, werd decennialang opgeklopt tot een enorme marketinghype. De eerste flessen werden, na het door deruwaarders gecontroleerd aftellen van het ‘uur nul’, meteen per helikopter of racewagen richting Parijs gebracht onder enorme mediabelangstelling. Het was zelfs een geijkt item tijdens het TV-nieuws. Een beetje vergelijkbaar met de opwinding die er soms nu heerst als de eerste maatjes haring, mosselen of aardbeien-uit-volle-grond worden geveild. In onze brasseries en restaurants hing er die weken zelfs het bekende bordje in de vitrine met ‘Le Beaujolais Nouveau est arrivé‘, wat effectief extra cliënteel lokte.

Beaujolais Nouveau bleek zelfs tot begin de jaren ’90 zo’n gigantisch succes, dat ook andere landen of regio’s dit wijntype na-aapten, tot in Italië toe.

Tip 2: De hype voorbij?

Tegenwoordig staan we echter ver van dit kolossale succes, toen zelfs het leeuwendeel van de Beaujolais-oogst werd opgeofferd aan dit wijntype. In Frankrijk houdt men natuurlijk wél vast aan deze traditie, want vanaf de recente lancering zijn er de komende weken in de Beaujolais naar schatting zo’n 120 lokale evenementen rond deze Nouveau gepland, kermis, vuurwerk, proeverijen en muziek incluis. Want de export, met name richting Japan, moet natuurlijk ‘warm’ worden gehouden. Maar in onze Belgische handel is de Beaujolais nouveau een stuk minder populair geworden, zeker in Vlaanderen. De horeca heeft grotendeels afgehaakt, zelfs cafés en bistro’s. Ook in de wijndetailhandel vinden we een veel beperkter aanbod dan 10 jaar terug. Het is momenteel vooral de grootdistributie die inhaakt op de Nouveau-rage.

Tip 3: Het blijft maar een vluggertje

Maar misschien moet de vraag zijn: wat is nu eigenlijk zo’n Beaujolais Nouveau? Ik wil het niet te technisch maken, maar het draait allemaal om een ‘wijn’ die, amper enkele weken na de oogst, reeds wordt gebotteld. Op basis van de Gamay-druif, die tussen haakjes wel als een fruitbommetje in ons glas kan ontploffen, maar vrijwel nooit tot een krachtige wijn met kelderpotentieel leidt. Gamay is in het beste geval fruit én fun. Kortom, terwijl elke zichzelf respecterende wijn minstens enkele maanden – tot jaren… - nodig heeft om aan te rijpen en structuur te krijgen, wordt de Nouveau al in zijn kleuterperiode gemaakt en gebotteld. Het gevolg van dit maakproces is in het beste geval een fruitgedreven, lichtvoetig en fris eindproduct dat ergens op de grens zweeft tussen échte wijn en fruitsap. En nooit – we herhalen het: nooit – een bewaarwijn is. Het blijft een cuvée die, meestal licht gekoeld, binnen het jaar kan/moet worden gedronken ‘op zich’, of misschien bij een spaghetti of charcuterie.

Tip 4: Geklopt op de meet

Maar Bovendien is de ‘Nouveau’ of ‘Primeur’ eigenlijk zijn bestaansreden kwijt. Los van de (bescheiden) kwaliteit, zijn (vaak te hoge) prijs en (minimalistisch) bewaarpotentieel, is deze nieuwe Beaujolais niet langer “de eerste wijn van de nieuwe oogst” zoals voorheen. Door de toestroom van cuvées uit de Nieuwe Wereld sinds 2000, kunnen Belgische wijndrinkers al vanaf juni/juli de eerste wijnen van het gloednieuwe millésime uit bijvoorbeeld Zuid-Afrika kopen.

In deze ‘Nieuwe Wereld’ staat de groeicyclus van de druiven en de creatie van de instapwijnen immers maanden voor op de Europese oogst.

Beaujolais Nouveau wordt dus al minstens 10 à 15 jaar commercieel op de meet geklopt door bepaalde Nieuwe Wereldlanden, die eigenlijk meer wijn bieden tegen dezelfde prijs.

Tip 5: Zijn er dan geen alternatieven?

Natuurlijk kan u altijd een flesje kopen van de nieuwe Beaujolais-oogst om zelf eens te proeven of het inderdaad om zo’n sympathiek verfrissend en guitig fruitbommetje gaat zoals de marketingmachine ons wil doen geloven, maar ik zou u toch aanraden uw geld in andere wijn te stoppen.

Om te beginnen: Beaujolais bezit als wijnstreek tientallen boeiende domeinen, vaak in de officiële cru’s zoals Fleurie, Morgon, Brouilly et cetera. Dàt zijn vaak pas échte wijnen, ook al zullen ze gegarandeerd een stuk méér kosten dan de Primeur-limonade. .Grasduin eens in dat aanbod.

Bovendien zijn er in andere regio’s tegenwoordig eveneens genoeg betere versies te vinden die ook met de Gamay-druif werken. Neem nu de Loire-vallei en meer specifiek Touraine. Ik wissel persoonlijk met plezier 99% van de beaujolais Nouveau’s om voor één van de trendsetters in deze appellatie.