Ontkurkt - Bubbles love pink

Tip 1: De enige rosé die mag mengen

In 2009 ontstond er in wijnkringen opschudding, toen de Europese Commissie wou toelaten dat roséwijn voortaan ook mocht gemaakt worden door witte met rode wijn te mengen. Terwijl authentieke rosé tot dan steeds gevinifieerd werd van het sap van blauwe druiven, dus ongemengd. Het voorstel werd gelukkig  afgeschoten, maar toch blijft er één wijntype dat wettelijk wél mag blenden: bubbels. Nadat de stille basiswijn technisch is omgetoverd zodat hij belletjes bevat – we dus g’wone’ champagne hebben verkregen - , wordt er immers meestal een percentage rode wijn aan toegevoegd, waardoor hij zijn fraaie zalmroze tot zelfs roodroze kleurspiegel krijgt en ook de smaakimpressies van rood fruit. Voor alle andere rosévormen blijft deze mix echter nog altijd taboe.

Tip 2:  Waarom vrij duur? 

Vooral als we ons beperken tot champagne, behoort de rosévariant tot de duurdere prijsvork. Dat kan op twee manieren worden verklaard. Eerst en vooral blijft het maakproces van zo’n roséchampagne uiterst delicaat. Zowel de toevoeging van een dosis rode wijn (= methode 1) als de  druivenschillen een tijdje te laten meegisten (= methode 2) vereisen geduld, timing en geld. Zoniet wacht een  onevenwichtig eindproduct, waarin alle finesse zoek is. En ten tweede blijft de productie ervan beperkt, amper enkele procenten van de jaarlijkse champagneoutput, zodat het schaarstefenomeen vaak in de prijs weerspiegelt. Champagne Rosé, waarvan de productie zich bovendien vaak richt op exclusieve prestigecuvees, zullen we daarom zelden aan minder dan 20 à 25 euro in de rekken vinden. De meeste pink champagnes kosten zelfs een veelvoud hiervan..

Tip 3:  Waar vinden we ze?

Gelukkig zijn er ook op de Belgische de markt steeds meer andere roze bubbelappellaties te vinden die nog wel democratisch blijven. Het prijsverschil is vaak afhnkelijk va het maakproces: als het echt om de tragere en tijdrovende méthode champenoise gaat, met 2de gisting op fles, zal de cuvee vanzelfsprekend duurder uitvallen dan wanneer de snellere Charmat-methode de basis vormde.

Spaanse Cava Rosato is evenwel een mooi voorbeeld van een betaalbaar rosé-alternatief: tussen de 10 à 15 euro kan u al lekkerbekjes op tafel presenteren. Maar de keuze wordt met de dag ruimer. Bulgaarse rosé, Crémant Rosé uit Limoux, Australische sparkling rosé, Italiaanse Rosato Frizzante (met zijn minder krachtige schuimstroom en druk) of Rosé Spumante en Zuid-Afrikaanse roze vonkelwyn blijken doorgaans prijs-kwaliteit een stuk goedkoper dan hun champagneneefjes. En alhoewel veel van deze bubbelalternatieven eveneens met de klassieke druivenvarianten Chardonnay en Pinot noir worden samengesteld, ligt de attractiviteit van deze ‘andere’ appellaties precies in het feit dat er vaak veel verrassende druivenrassen bij betrokken worden. Zo bevatten veel Cava Rosato’s ook Trepat of Monastrell-druiven, zal er in Limoux altijd wel een portie Cheinn blanc bijgevoegd zijn en is op Italiaanse bodem vrijwel alles mogelijk in de mix, zoals Lagrein, Chiaretto, Raboso of Marzemino als kleur -en stuctuurbrenger. Bovendien schuilen er in deze roséfamilie voor de liefhebbers vaak ook off-dry exemplaren, met een (licht)zoete smaakcomponent.

Tip 4: Hoe gedragen ze zich aan tafel?

Rosébubbels ademen natuurlijk romantiek uit. Als sfeervol aperitief, in aanwezigheid van een aantal tapa’s of amuse-gueules, zijn ze op zich reeds perfect. Wanneer we met een mousserende Brut Rosé toch gastronomisch verder willen, is er nog genoeg keuze: ze smaken meestal voortreffelijk bij elke zeevruchtenschotel, bij sushi of sashimi, tempura van groenten, pasta frutta di mare, gebakken vis, gemengde salades, mosselen à la Provençale of de meeste vegetarische bereidingen. Slechts de zoetere rosébubbels zullen ook bij het dessert - bvb. rode vruchtenmousse of licht fruitgebak - de klus kunnen klaren.