Ontkurkt - Portugees troetelkindje: Lisboa

Tip 1:  Jaloers op de buren

Het Iberische schiereiland – Spanje en Portugal – is een pleisterplaats van vaak heel democratisch geprijsde wijnen, en dat in alle kleuren en geuren. Maar tot nu toe leek het alsof alleen de Spaanse wijnmakers daarvan echt konden profiteren. Het wijnsucces wat daar begon met de klassieke appellaties Rioja, Navarra en Penedès, is stilaan uitgedijd tot een tsunami van origines, met namen als Toro, Rueda, Ribera del Duero, Calatayud, Yecla, Jumilla, Bierzo, Alicante… noem maar op. Geen dag gaat voorbij of we ontdekken in onze Belgische wijnhandel wel een tot dan onbekende/onbeminde herkomstbenaming die plots een transformatie heeft ondergaan. En Portugal stond daarbij vaak in de commerciële schaduw, enigszins afgunstig op de exportsuccessen van buurland Spanje.

Maar toch is er nu blijkbaar sprake van een kentering

Tip 2: Sprong Vooruit

Want wat zich kwalitatief bij buur Spanje afspeelt, gebeurt nu ook – zij het voorlopig op nog kleinere schaal – op Portugese bodem.

Tot voor kort konden wijnavonturiers in ons land bijna uitsluitend Portugese flessen kopen uit de Douro, Dão of Alentejo, met hier een daar nog een leuke Vinho Verde als afwisseling. Maar dan hield het doorgaans op. Het voorbije jaar merken we echter dat het aanbod onder Portugees etiket zich aan hoog tempo verdiept: Bairrada lijkt uit zijn jarenlange winterslaap te geraken, en tot voor kort vrijwel onvindbare appellaties als Colares, Península de Setúbal of Tejo hebben nu ook hun Belgische invoerders.

Tip 3:  Bont gezelschap

De laatste in de rij die opvallend veel in onze rekken belandt – kijk maar naar mijn nieuwe wijnkoopgids editie 2014 – is de herkomstbenaming Lisboa, een nieuwe bron van leuke rode en witte wijnen. De voorbije jaren werd er in deze regio door veel wijnhuizen serieus in kwaliteit geïnvesteerd. Tot voor kort stond Lisboa, gelegen ten noordwesten van de hoofdstad Lissabon vanaf de Atlantische kust tot net onder Coimbra, nog bekend onder de doopnaam Estremadura. Het wijngebied kent door de nabijheid van de oceaan een vrij gematigd mediterraan klimaat, met relatief koele zomer en milde winters.

De stijl van de wijnen kan er wel enorm verschillen, omdat ook de bodemtypes er sterk variëren, van zandsteen, klei tot kalksteen met graniet. En afwijkende bodems geven automatisch ook andere wijnen als resultaat, zeker omdat ook de druivenmix er zeer bont is. In rood vinden we er o.a. Touriga Nacional, Aragonez,Trincadeira of Castelão, in wit Rabo de Ovelha, Fernão Pires of Malvasia Fina. Hou er dus rekening mee dat het voorlopig moeilijk is om te spreken over een ‘typische’ Lisboa-wijn. 

Tip 4:  Brede basis

Maar één ding delen de Lisboa-wijnen absoluut met gans Portugal. Los van de stijgende kwaliteit, bezit de wijnindustrie er een schatkamer volinheemse druivenrassen die men vrijwel nergens anders aantreft. Dat maakt hen uniek in een wereld die vaak door een handvol blauwe en ‘gele’ druiven wordt gedomineerd. Verder is ook hier sprake van professionalisering bij de domeinen. Ondanks (of dankzij?) de economische crisis zijn nu echt veel gepassioneerde wijnmakers/groepen actief, die beseffen dat ze maar kunnen overleven via een gezonde export, dus ook voldoende fruitgedreven, prettige wijnen afleveren waarnaar de moderne consument snakt.

Die factor hangt meteen samen met een ander pluspunt: de prijskaartjes. Uiteraard krioelt ook Portugal van icoonwijnen, duur en in beperkte oplage, maar de brede basis van de Portugese wijnpiramide biedt tegenwoordig enorm veel waar voor zijn geld.  Voor minder dan 10 euro kunnen we al boeiende flessen kopen.  En last but not least: veel Portugese cru’s blijken enorm goede sparring partners aan tafel. Ze kunnen tegen een stootje, zelfs als de hobbyhok wat te enthousiast experimenteert.