Ontkurkt - Reuilly, het betaalbare Sauvignon-neefje

Tip 1: Minder bekend, lager geprijsd

Geef toe, in de zomer snakken we niet naar zware, eikgelagerde tanninerijke cuvees, maar naar frisse, fruitgedreven en – in geval van wit – door sappige citruszeste gemarkeerde wijnen. De Loire-vallei, zo’n 1.000 km kronkelend sliert appellaties, houdt een paar alternatieven achter de hand, met de Sauvignon Blanc als basis. Wie kent immers niet Sancerre, deze vaak overroepen, want te dure, maar indien geslaagd mineraal strakke wijn? Of zijn neefje de Pouilly-Fumé, eveneens een rasecht Sauvignon-product? Zelfs Menetou-Salon heeft al zijn fanclub. Een subregio blijft echter nog vaak in de schaduw van dit drietal, alhoewel hij vaak hun kwaliteitsniveau, maar gelukkig zelden hun prijskaartje, haalt Reuilly. En voor mijn mailbox morgen volloopt met opmerkingen: akkoord, er schuilen nog andere sympathieke Sauvignon-bolwerken in het Loiredal - denk maar aan Quincy, buur die eveneens wettelijk zijn dorpsnaam aan de appellatie mag geven of de superdemocratische Sauvignon de Touraine - , maar we richten onze focus nu eventjes doelbewust op Reuilly, het oosten van het Loire-bekken.

Tip 2: Smurfje uit het Centrum

Reden te meer om Reuilly in het zonnetje te zetten: de circa 40 lokale vignerons vierden onlangs vroegtijdig de 50ste verjaardag van hun appellatie. Het was inderdaad op 24 augustus 1961 dat de herkomstbenaming Reuilly ook officieel werd uitgebreid voor rode –en roséwijn, nadat al in 1937 wit was erkend. Maar aangezien elke Franse wijnbouwer in juli vakantie neemt en zich in augustus klaar houdt om te plukken, werden de festiviteiten al in juni jongstleden gepland.

Overigens, wie niet meteen Reuilly kan situeren:  ongeveer halverwege het district Valançay en de stad Bourges ligt het geïsoleerde smurfenwijngebiedje Reuilly, voor het grootste deel langs de linkeroever van de rivier de Arnon, die verderop in de Cher vloeit. Officieel deel uitmakend van de Centre-Loire, gelegen op zo’n 60 km van de veel bekendere Sancerre of Pouilly-Fumé, wordt de appellatie Reuilly gevormd uit slechts 7 gemeenten en pakweg 200 hectare wingerd. Geen massaproducent, met andere woorden.

Tip 3: Trage remonte

Voor 1790, toen de provincies van Frankrijk werden opgedeeld in departementen, noemde men deze regio trouwens “Le Berry”. Historisch genoot de regio eeuwenlang zelfs een grotere faam als wijnproductiezone dan nu het geval is.  Zo cultiveerden reeds in de 7e eeuw de monniken van de Abdij van Saint Denis wijngaarden op het plateau van Reuilly, dat toen zelfs duizenden hectare wingerd omvatte. En opnieuw was het de druifluisepidemie, het wordt stilaan een gekend deuntje in deze colunms, die rond 1860 de genadeklap toebracht. De toen nog 600 hectare wijngaard verschrompelden en commercieel viel Reuilly in een Doornroosjesslaap. We hebben eigenlijk tot diep in de jaren ’80 van vorige eeuw moeien wachten tot er sprake was een (trage) heropbouw, mee aangezwengeld door de technische innovaties die toen internationaal de wijnwereld een duw-in-de-rug gaven. Vooral de laatste 10 jaar staat de moderne Reuilly weer op de kaart, maar belandt nog te weinig in onze glazen.

Tip 4: Zesteduiveltje

Wat zijn nu de troeven van zo’n ‘goede’ hedendaagse Reuilly? Zonder discussie het terroir. De beste bodems op de plateaus zijn hier rijk aan Kiméridgienne-klei en kalksteen die zo’n 150 miljoen jaar terug werden gevormd, boordevol schelpfossielen uit deze prehistorische zee die nu barsten van de mineralen. Die mineraliteit, samen met het manifest citrusfrisse, zesty karakter - o.a. te danken aan het continentale klimaat en de drogere, warmere groeicyclus i.v.m. de Atlantische Loire-appellaties - plus een aangename, uitgesproken sappige fraîcheur, maken de charme uit van de moderne Reuilly-wijnen. De beste cuvees zijn uitermate verfrissend, bezitten grassige aroma’s en blijken prima allrounders aan tafel. Sappig is ook vaak hun prijskaartje, dat systematisch veel aantrekkelijker oogt dan dat van de meer snobby appellatie Sancerre.